 |
| വൈലോപ്പിള്ളി |
തോടും ചിറയും നിറഞ്ഞു നില്ക്കെ
ആർദ്രമാം, വായുവിലാലോലം ചിന്നുമീ-
നേർത്ത പരിമളമെങ്ങു നിന്നോ?
നല്ക്കൃഷിദേവത തന്മുടിക്കെട്ടിൽ നി-
ന്നുൽഗളിയ്ക്കുന്ന സുഗന്ധം പോലെ?
ചീർത്തോരു ലജ്ജയാലാരോടും മിണ്ടാതെ
കൈത്തോട്ടിൻ വക്കത്തെ കൈത പൂത്തു
പ്ത്തുപതിനാറു പൂന്തിങ്കൾക്കൂമ്പുക-
ളൊത്തു തൊടുത്തോരു മാലപോലെ
മൂവരിമുള്ളിന്നിരുട്ടിലീമട്ടൊരു
പൂവിരിഞ്ഞീടുമെന്നാർ ഗണിച്ചൂ?
ചന്തമാം പൂനിലാവിങ്കലുലാവുമീ
ച്ചന്ദനഗന്ധമെന്നാർ നിനച്ചൂ?
ഇച്ചിറവക്കത്തു പുഞ്ചകൾ കാത്തെഴും
കൊച്ചു പുലക്കള്ളിയായ കൈതേ,
ഇന്നലെയന്തിയിൽ വിണ്ണിലെ പ്രേമമീ
നിന്നെയുമൊന്നു വന്നുമ്മ വെച്ചു
ആ യുവപ്രായത്തിൻ മായികസ്വപ്നത്തിൽ
നീയുമൊരപ്സരസ്സായി മാറി
ഉള്ളിലെക്കൂമ്പു വിരിഞ്ഞുഞ്ഞെരുങ്ങി നി-
ന്നുന്മുഖിയായി നീ യുച്ഛ്വസിയ്ക്കേ
സംഭ്രമം പൂണ്ടു വിരച്ചുപോയ് വാനിലെ
യമ്പിളി, വെൺമലർപാറ്റപോലെ
അന്നെടുവീർപ്പിലൊരല്പ്പമെടുത്തതല്ലോ
തെന്നലിന്നോമല്‍കവിത തീർത്തു!
ഓമനച്ചക്കയോടൊത്തു തഴപ്പായി-
ന്നോലയുമായിനി നീ വസിയ്ക്കേ,
അന്നത്തെ രാവിലെയോർമ്മകൾകൊണ്ടു നീ
യുന്നിദ്രരോമാഞ്ചയാവുകില്ലേ?
പൊങ്ങുമന്നേരത്തു പേലവഗന്ധമൊ-
ന്നെങ്ങുനി,ന്നെങ്ങുനി.ന്നാർക്കറിയാം ?
