പ്രണയം

 പ്രചോദ് ചന്ദ്രന്‍ 
മാനത്ത് ഇരുള്‍ മൂടി
കെട്ടിന്റെ സമയാർത്ഥത്തിലേപ്പോഴോ
 
ഞാനവളോട്  അത് പറയാന്‍ നിന്നത്
തിടുക്കത്തിലെന്നപോലെ 
പറയാന്‍ വന്നത് കാര്‍ മേഘ 
ചുരുളിലെവിടെയോ ഉടക്കി,
വീണ്ടും ഒരു പ്രണയാക്ഷര   
വാക്ക്ധാരയുടെ  പുനര്‍ജ്ജനി... 
 
മൂടിയ  കാര്‍മേഘം  ശരീരത്തിനു - 
ഒരു  ഉഷ്ണത്തിന്റെ  അസ്വസ്ഥത .....
വര-സോമന്‍ കടലൂര്‍ 
 
 
ചുട്ട  മനസ്സില്‍  കുളിരിന്റെ  വിറയല്‍ 
നെറുകയില്‍  വീണ  മഴതുള്ളി 
അസ്വസ്ഥതക്ക്   ഒരു  ഇടവേള ...
വീണ്ടും  ഒരിടി  മുഴക്കത്തിന്റെ ;
ഭീകരാരവത്തിന്റെ  പ്രതിധ്വനിയില്‍ -
ഉടക്കി  തൂങ്ങിയ  അക്ഷരങ്ങളുടെ   നീണ്ട  നിര ...  
  ഇനി  ഞാന്‍  അവളോടു   പറയട്ടെ 
വീണ്ടും  വാക്കുകളില്‍ 
അക്ഷരങ്ങളുടെ   ശൂന്യത - 
അർത്ഥമില്ലായ്മയുടെ
 അക്ഷരക്കൂട്ടുകള്‍...
നനുത്ത് പെയ്തിറങ്ങിയ ചാറ്റല്‍   മഴ ,
ഞാനവളോട് ചിരിച്ചു .  അവള്‍ എന്നോടും 
പിന്നെ വാക്കുകളിലെ -
അർത്ഥങ്ങൾക്ക്‌ സ്പഷ്ടത ഏറി-
പിന്നെ ഞാനവളോട്
പറഞ്ഞു തീരും മുന്‍പേ  മഴ തിമര്‍ത്തു പെയ്യുകയായിരുന്നു .....!